ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΠΛΟΚ

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Silene corinthiaca

Ποικίλον όρος 01/05/2013

Η Σιληνή η κορινθιακή (Silene corinthiaca Boiss. & Heldr. 1888) είναι ενδημική Πελοποννήσο, Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας, Εύβοιας και Κυκλάδων (Αμοργό).
Πόα με ύψος έως μισό μέτρο, με διακλαδισμένους κολλώδεις βλαστούς.
Βιότοπος: παρυφές δρόμων, ελαιώνες, φρύγανα, ανοίγματα δασών, πετρώδεις θέσεις, σε υψόμετρα μέχρι 700 μέτρα
Άνθη: λευκά έως απαλά ρόδινα, με έντονες προφυρές νευρώσεις.
Άνθιση: Απρίλιος - Ιούνιος.
Εξάπλωση στην Αττική: Πάρνηθα, Ποικίλο, Πάστρα, Κιθαιρώνας, Πατέρας, Γεράνεια, Μεσόγεια.

Ετυμολογία:
Silene > Silenus (λατιν.) > Σειληνός = Σιληνή
corinthiaca > Κόρινθος.


Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Plantago amplexicaulis

Ανάβυσσος 05/03/2013

Το Plantago amplexicaulis (Cav. 1793) είναι μεσογειακό φυτό με διάσπαρτη εξάπλωση. Στην Ελλάδα φύεται κυρίως στην περιοχή του Νότιου Αιγαίου με έμφαση στον Σαρωνικό Κόλπο και την Ανατολική Κρήτη.
Βιότοπος: παράκτια ενδιαιτήματα, βραχώδεις πλαγιές σε υψόμετρα 0-600 μ.
Ετήσιο φυτό με χαλαρούς ρόδακες στην βάση.
Άνθιση: τέλη Μαρτίου - Μάιος.
Ετυμολογία:
Plantago < planta πέλμα ποδιού ==> αναφέρεται στο μέγεθος και την μορφή των φύλλων
amplexicaulis < amplector παρεμβάλλω, αγκαλιάζω + caulis ( > καυλός) ==> αναφορά στα φύλλα που περιβάλλουν τον βλαστό = περίβλαστο.


Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Hippocrepis emerus subsp. emeroides

Υμηττός 26/11/2009

Η Ιπποκρηπίς η ήμερη υποείδος η ημεροειδής [Hippocrepis emerus subsp. emeroides (Boiss. & Spruner) Greuter & Burdet ex Lassen 1989] είναι φυτό κυρίως της Ανατολικής Μεσογείου αλλά εξαπλώνεται στην Ιταλία και τον Καύκασο.
Έχει ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδας (εκτός Κρήτης). Φύεται έως τα 2000 μέτρα, συνήθως σε πετρώδεις πλαγιές. Ανθίζει το φθινόπωρο (Σεπτέμβριος - Νοέμβριος).
Ετυμολογία:
Hippocrepis < ίππος + κρηπίς (θεμέλια, βάση στήριξης οικοδομήματος // ανδρικό υπόδημα). Η ονομασία δόθηκε από τον καρπό (χέδρωψ - χέδρωπος) που μοιάζει με πέταλο ίππου (και κατ' επέκταση πάνω στο πέταλο στηρίζεται ο ίππος)
emerus < από την ελληνική λέξη «ήμερος»
emeroides < ήμερος + είδος [μοιάζει με ήμερο (καρπό) αλλά δεν είναι]

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Crocus atticus (nivalis)

Μόλα 09/01/2014 Πάρνηθα

Ο Κρόκος του χιονιού (Crocus nivalis, Bory & Chaub. 1832) περιγράφτηκε από τον Ταΰγετο to 1832.
Το 1850 περιγράφτηκε από την Αττική ο παρόμοιος Crocus atticus, (Boiss. & Orph.s 1850), ο οποίος υποβιβάστηκε το 1982 σε υποείδος του Κρόκου του Ζήμπερ (Crocus sieberi subsp. atticus, B. Mathew 1982).
Η τελευταία ταξινόμηση (Vascular plants of Greece, an annotated checklist, 2013) θεωρεί τον Κρόκο τον αττικό συνώνυμο του Crocus nivalis, που έχει ευρεία
εξάπλωση, από την Πελοπόννησο μέχρι την πρώην Γιουγκοσλαβία και την Βουλγαρία. Βέβαια, παρότι ονομάζεται χιονώδης (nivalis) στην Αττική ανθίζει (και) σε χαμηλά υψόμετρα.
Φύλλα 3-5, με ανοιχτόχρωμη ρίγα στο μέσον.
Βιότοπος: βραχώδεις πλαγιές, ορεινά λιβάδια και ξέφωτα, ανοιχτά δάση κωνοφόρων.
Άνθη: ρόδινα, λιλά, μοβ με λεπτές σκούρες νευρώσεις στα τρία εξωτερικά τέπαλα. Φάρυγγας κίτρινος. Στύλος με τρεις διακλαδώσεις ακέραιες, πορτοκαλί, με πλατειά κορυφή. Ανθήρες κίτρινοι.
Άνθιση: Δεκέμβριος - Απρίλιος σε υψόμετρα 400 - 1300 μ.
Εξάπλωση στην Αττική: Πάρνηθα, Πεντέλη, Γεράνεια, Πατέρας, Κιθαιρώνας, Πάστρα, Γραμματικό.

Ετυμολογία:
Crocus > κρόκος (πιθανώς από την κρόκη, υφάδι).
nivalis > nix (nivis) χιόνι = χιονώδης, του χιονιού, επειδή αναπτύσσεται σε μεγάλα υψόμετρα. 

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Colchicum soboliferum

Ωρωπός 09/01/2014


Το Colchicum soboliferum [(C.A.Mey.) Stef. 1926] είναι κολχικό της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου. Στην Ελλάδα είναι ένα σπάνιο φυτό, που φύεται σε λίγες θέσεις στην λιμνοθάλασσα του Ωρωπού στην Αττική, την Χαλκιδική, τις λίμνες Πετρών και Βεγορίτιδα στην Μακεδονία, τη Νέα Ραιδεστό Θεσσαλονίκης, στο Πλωμάρι της Λέσβου.
Φύεται σε υγρές τοποθεσίες και αμμώδεις θέσεις.
Άνθη λευκά με μοβ απολήξεις.
Έχει χειμωνιάτικη άνθιση.

*** Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (RDB 2009), με τον χαρακτηρισμό «Τρωτό» (VU).

Ετυμολογία:
Colchicum > Κολχίς (αρχαία όνομα της σημερινής
Γεωργίας). Κατά τον Διοσκουρίδη, το κολχικό φύτρωνε άφθονο στην Κολχίδα και την Μεσσηνία.
soboliferum > sóboles & sυboles υπόφυση, παραφυάδα + fero φέρω.


Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

Ficaria verna subsp. ficariiformis

Βαρυμπόμπη 27/02/2009

Η Ficaria verna subsp. ficariiformis (Rouy & Foucaud) Maire 2008, είναι μεσογειακό φυτό, με ευρεία εξάπλωση σε όλη την Ελλάδα, εκτός της Νότιας Πίνδου.
Συνώνυμο: Ranunculus ficaria subsp. ficariiformis Rouy & Foucaud 1893
Πολυετές, ποικιλόμορφο φυτό.
Φύλλα καρδιόσχημα με δερματώδη υφή και μακρύ μίσχο.
Βιότοπος: εποχιακά λιμνία ± σκιασμένα, υγρά λιβάδια, φυλλοβόλα δάση.
Άνθη μονήρη, κίτρινα με 8-12 πέταλα στενά και γυαλιστερά.
Ανθίζει από Ιανουάριο έως Μάιο.

Ετυμολογία:
Ficaria > ficus σύκο ,συκιά > ficaria συκεώνας - νησί Φικαρία νοτίως της Σαρδηνίας ==> από το ριζικό σύστημα που αποτελείται από φυμάτια που θυμίζουν σύκα.
vernus, a, um > ver, véris άνοιξη, έαρ = εαρινή.
ficariiformis > Ficaria ==> ενισχυτικό του γένους Ficaria όταν χρησιμοποιείται ως επίθετο.


Τατόι (Δεκέλεια) 28/02/2008


Tripolium pannonicum (Aster tripolium)

υγρότοπος Λούτσας (Αρτέμιδα) 14/12/2013

Το Τριπόλιον της Παννονίας [Tripolium pannonicum (Jacq.) Dobrocz. 1962] έχει ευρεία εξάπλωση στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Συνώνυμο: Aster tripolium L. 1753.
Όρθιο φυτό, πολύ διακλαδισμένο, με λεπτούς βλαστούς και φύλλα επιμήκη-λογχοειδή, λίγο σαρκώδη.
Βιότοπος: Παραθαλάσσιες τοποθεσίες, λιμνοθάλασσες, υγρότοποι.
Ανθικά κεφάλια με περιφερειακά ανθίδια επιμήκη, γαλάζια ή ιώδη μέχρι 2 εκ. μήκος και δίσκο με ανθίδια κίτρινα.
Άνθιση φθινοπωρινή.

Ετυμολογία:
Tripolium > τρις + πολιός - αναφέρεται στις χρωματικές αλλαγές του άνθους μέχρι τον πάππο = Τριπόλιο
pannonicus, -a, um > < Pannonia, Παννονία, ιστορική περιοχή της Κεντρικής Ευρώπης που βρισκόταν στην θέση της σημερινής Ουγγαρία και εν μέρει των όμορων της χωρών.
Aster > αστήρ - επειδή έχει το σχήμα που δίνουμε στο στυλιζαρισμένο αστέρι = Αστήρ.