ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΠΛΟΚ

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

Allium cyrilli

Πάρνηθα 18/05/2013

Το αγριόσκορδο Άλλιο του Κύριλλου (Allium cyrilli, Tenore 1827) είναι φυτό της Ιταλίας, Ελλάδας και Τουρκίας. Περιγράφτηκε από την Απουλία της Ιταλίας. Στην Ελλάδα είναι διάσπαρτο κυρίως στα ανατολικά τμήματα της ενδοχώρας και στα μεγάλα νησιά.
Βιότοπος: Καλλιεργημένοι αγροί με σιτηρά, αμπελώνες, ελαιώνες, από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 1300 μ.
Πολυετές είδος με υπόγειο ωοειδή βολβό. Φύλλα 2-6, κοντά στην βάση του φυτού, ευρέως γραμμοειδή, γλαυκοπράσινα. Βλαστός ευθυτενής, κυλινδρικός, ύψους 20-100 εκ., εν μέρει υπόγειος.  Ταξιανθία πυκνή.
Ανθίζει Απρίλιο - Ιούνιο.
 

*** Είναι ενδιαφέρον ότι o Χελδράιχ το αναφέρει από το Φάληρο (28 Απριλίου 1893) και από το αττικό Ηράκλειο (22 Απριλίου 1848)
 

Ετυμολογία:
Allium > αllium (λατιν. Πλίνιος) > άγλις, -ίθος, η κεφαλή ή σκελίδα σκόρδου (σύμφωνα με τον Ottorino Pianigiani, 1845-1926, Ιταλό δικαστή, πολιτικό και γλωσσολόγο.
cyrilli > αφιερωμένο στον Cyrillo Domenico Maria Leone Cirillo (1739–1799), Ιταλό γιατρό, εντομολόγο και βοτανικό.


Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Centaurea laureotica

Λαυρεωτική 28/05/2013

Η Κενταύρια η λαυρεωτική (Centaurea laureotica Heldr. ex Halácsy 1898) είναι ενδημική της Αττικής, της Εύβοιας και με αμφιβολία της Πελοποννήσου.
Ψηλό φυτό με όρθιους έντονα διακλαδισμένους βλαστούς τριχωτούς βλαστούς.
Βιότοπος: πετρώδεις και χαλικώδεις θέσεις, παρυφές δρόμων, διάκενα πευκοδασών.
Άνθη: κίτρινα-κρεμ, ρόδινα.
Άνθιση: μέσα Μαΐου - Ιούνιος.
Εξάπλωση στην Αττική: στην Λαυρεωτική, απ’ όπου και περιγράφτηκε το 1898.

Ετυμολογία:
Centaurea > Centaurus > Κένταυρος (ο Κένταυρος Χείρων ήταν γιατρός και δάσκαλος του Ασκληπιού).
laureotica > Λαυρεωτική
.



Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

Verbascum pentelicum

Πεντέλη 28/05/2013

Το Βερμπάσκο το πεντελικό (Verbascum pentelicum Murb. 1933) είναι στενοενδημικό της Πεντέλης.
Η παρουσία του ήταν γνωστή από το 1902 και αναφερόταν ως Verbascum sartotii, μέχρις ότου το περιέγραψε ο Murbech το 1993, με βάση την μορφολογία των ανθήρων. Έχει στενόμακρα γλαυκά χνουδωτό φύλλα και βλαστό που ξεπερνάει το 1 μέτρο.
Βιότοπος: πετρώδεις πυρολιθικές θέσεις.
Άνθιση: από τον Μάιο.
Εξάπλωση: Αριθμεί λίγες θέσεις και χρειάζονται άμεσα μέτρα για την προστασία του.

Ετυμολογία:
Verbascum > > verbascum (latin.) φλόμος > ίσως από barba < barbáscum γενειάδα, από τις τρίχες στα φύλλα και τα άνθη.
pentelicum > Πεντέλη = πεντελικό.




Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Centaurea spruneri

Λαυρεωτική 28/05/2013

Η Κενταύρια του Σπρούνερ (Centaurea spruneri Boiss. & Heldr. 1846) είναι ενδημική της Ελλάδας και της Νότιας Αλβανία. Εξαπλώνεται στην Ήπειρο, τα Ιόνια Νησιά (Κέρκυρα. Λευκάδα), την Κεντρική Ελλάδα, την
Βόρεια Πελοπόννησο, τις Κυκλάδες (Κέα, Κύθνος, Πάρος) και την Κεντρική Κρήτη.
Βιότοπος: ανοιχτές ξηρές θέσεις, σε χαμηλά και μέσα υψόμετρα.
Άνθη: μεγάλα ανθοφόρα κεφάλια με ανθίδια σε ανοιχτό ή σκούρο ροζ χρώμα. Ο κάλυκας φέρει μεγάλα αγκάθια.
Άνθιση: από τα τέλη Μαΐου.

Στην Αττική έχει συλλεγεί πολύ πρώιμα από το Λεκανοπέδιο Αθηνών (1851) και το Φάληρο (1854). Αναφέρεται και η συλλογή από την Ελευσίνα (Χελδράιχ 1888) του υποείδους Centaurea spruneri subsp. minoa, το οποίο όμως σήμερα δεν είναι αποδεκτό. 
Εξάπλωση στην Αττική: Λαυρεωτική, Μεσόγεια, Γεράνεια, Πατέρας, Κιθαιρώνας, Πάστρα.

Ετυμολογία:
Centaurea > > Centaurus > Κένταυρος (ο Κένταυρος Χείρων ήταν γιατρός και δάσκαλος του Ασκληπιού).
spruneri >  > αφιερωμένη στον Βαυαρό βοτανικού Wilhelm von Spuner (1805-1874).

 

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Centaurea achaia

Γεράνεια 03/05/2013

Η Κενταύρια της Αχαΐας (Boiss. & Heldr. 1856) είναι ενδημική της Βόρειας Πελοποννήσου (Μαίναλο, Χελμός, ‘Υδατα Στυγός, φαράγγι Βουραϊκού, περιοχή Καλαβρύτων) και της Δυτικής Αττικής.
Πολυετής πόα, με μεγάλη μορφολογική ποικιλότητα.
Βιότοπος: ξηρές και άγονες θέσεις, σε λοφώδη υψώματα, σε ασβεστολιθικές πλαγιές, δίπλα σε δρόμους και μονοπάτια.
Άνθη: ρόδινα, ιώδη ή λευκά (στα Γεράνεια και τον Πατέρα).
Άνθιση: Μάιος - Αύγουστος.
Εξάπλωση στην Αττική: Γεράνεια, Πατέρας, Μεγαρίδα.
Ετυμολογία:
Centaurea > Centaurus > Κένταυρος (ο Κένταυρος Χείρων ήταν γιατρός και δάσκαλος του Ασκληπιού)
achaia > Αχαΐα.



Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Onopordum caulescens

Κιθαιρώνας 12/05/2013

Το Ονόπορδον το υπέρβλαστο (Onopordum caulescens d'Urv. 1822) είναι μεσογειακό φυτό. Στην Ελλάδα εξαπλώνεται σε Ανατολικό ΑΙγαίο, Κυκλάδες, Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα.
Συνώνυμα: Onopordum caulescens subsp. atticum Franco // Onopordum sibthorpianum Boiss. & Heldr.
Κοινή ονομασία: γαϊδουράγκαθο.
Φυτό με ισχυρό βλαστό, πολύ αγκαθωτό.
Βιότοπος: χέρσες τοποθεσίες.
Φύλλα πτερόλοβα, αγκαθωτά.
Ανθίζει από τον Μάιο.

Ετυμολογία:
Onopordum > όνος + πορδή - υποτίθεται ότι προκαλεί εντερικές διαταρχές στα γαϊδουρια που το τρώνε = Ονόπορδον.
caulescens > καυλός βλαστός > caulis βλαστός + esco - επειδή ο βλαστός συνεχίζει να μεγαλώνει και  μετά την ανθοφορία = υπέρβλαστο.





Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

Allium rotundum

Πατέρας 12/05/2013

Το Άλλιο το στρογγυλό (Allium rotundum L. 1762) είναι ευρασιατικό είδος. Στην Ελλάδα φύεται στην Βόρεια Ελλάδα, Ανατολικό Αιγαίο, Κρήτη, Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα. Φύεται σε καλλιέργειες και μεσογειακά ενδιαιτήματα. Ανθίζει το καλοκαίρι.
Ετυμολογία:
Allium > αllium (λατιν. Πλίνιος) > άγλις, -ίθος, η κεφαλή ή σκελίδα σκόρδου (σύμφωνα με τον Ottorino Pianigiani, 1845-1926, Ιταλό δικαστή, πολιτικό και γλωσσολόγο.
rotundus, a, um > rota (λατιν.) τροχός, ρόδα = στρογγυλός.
 
 



Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Campanula celsii από την Φιλοθέη

Φιλοθέη 18/04/2014

Η Καμπανούλα του Κελς (Campanula celsii A.DC. 1830) είναι ενδημικό φυτό της Αττικής, νησιών Σαρωνικού, Τροιζηνίας, Θεσσαλίας και Κυκλάδων (Σίφνος).
Διετές, πολύκλαδο, χνουδωτό φυτό. Στη βάση του το φυτό σχηματίζει πολλούς διαφορετικούς ρόδακες φύλλων με διακλαδώσεις βλαστών και άφθονη ανθοφορία, που απλώνεται πάνω στους βράχους.
Τα φύλλα της βάσης με ακανόνιστους λοβούς, ενώ τα ανώτερα ωοειδή, οδοντωτά, χωρίς μίσχο.
Όπως οι περισσότερες καμπανούλες είναι τυπικό χασμόφυτο, φύεται δηλαδή σε σχισμές και διάκενα βράχων,
Βιότοπος: Βράχοι, σχισμές βράχων, σε υψόμετρα από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 700 μέτρα.
Άνθη: σωληνοειδή κυανά μέχρι 3εκ. μήκος και κάλυκας με μικρά ωτίδια ανάμεσα στους οξύληκτους λοβούς.
Άνθιση: τέλη Απριλίου μέχρι αρχές Ιουλίου, ανάλογα με το υψόμετρο.
Εξάπλωση στην Αττική: Λυκαβηττός, Αιγάλεω, Ποικίλο, Τουρκοβούνια, Υμηττός, Πεντέλη, Γεράνεια, Μεσόγεια, Βουλιαγμένη, Λαυρεωτική...

Ετυμολογία:
Campanula > campana (λατιν.) < campanula υποκοριστικό.
celsii > αφιερωμένη στον Jacques Philippe Martin Cels (1740-1806), Γάλλος συγγραφέα και βοτανικό, δημιουργό του περίφημου κήπου «Le Jardin de Cels».


Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Neotinea maculata

Πάρνηθα 02/04/2013

Η Νεοτινέα η στικτή [Neotinea maculata (Desf.) Stearn 1975] είναι ευρωπαϊκή ορχιδέα με ευρεία εξάπλωση, φθάνοντας ανατολικά μέχρι την Συροπαλαιστίνη και δυτικά μέχρι την Βρετανία. Περιγράφτηκε αρχικά το 1800 από την Πορτογαλία.
Στην Χώρα μας εξαπλώνεται στην δυτική, κεντρική,
Λεπτό φυτό, με ύψος 10-30 εκατοστά. Φύλλα με σκούρα στίγματα, γαλαζοπράσινα και στην κάτω επιφάνεια ερυθρά.
Βιότοπος: φρύγανα, λιβάδια, θαμνώνες, φωτεινά δάση κωνοφόρων μέχρι τα 2.800 μέτρα.
Άνθη σε επιμήκη ταξιανθία, τρίλοβα, λευκά, ροζ, καφεκόκκινα ή κιτρινοπράσινα.
Άνθιση: Μάρτιος - Μάιος.
Εξάπλωση στην Αττική: Πάρνηθα, Πεντέλη, Υμηττός, Γεράνεια, Πατέρας.

Συνώνυμο: Orchis intacta.

Ετυμολογία:
Neotinea > νέο + Tineo, γένος στις ορχιδέες  αφιερωμένο στον Ιταλό βοτανικό (νέο) Vincenzo Tineo (1791-1856), γιό του (παλαιού) βοτανικού Giuseppe Tineo (1757-1812) ιδρυτή του βοτανικού κήπου του Παλέρμο στην Σικελία.
maculatus, a, um > macula (λατιν.) στίγμα, κηλίδα = στικτή.


 

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Orchis anthropophora

Μερέντα 22/04/2011 Μαρκόπουλο Μεσογείων


Η Όρχις η ανθρωποφόρος [Orchis anthropophora (L.) All. 1785] είναι ευρωπαϊκή ορχιδέα με βασική εξάπλωση στην χώρα μας σε Κεντρική Ελλάδα, Πελοπόννησο, Κρήτη κι αρκετά νησιά. Συχνή στην Αττική. Περιγράφτηκε το 1753 από το Παρίσι της Γαλλίας.
Συνώνυμο: Aceras anthropophorum
Λεπτό φυτό, με ύψος 10-40 εκατοστά. Φύλλα 4-8 λογχοειδή, φαρδιά.
Βιότοπος: φρυγανότοποι, λιβάδια, άκρες δασών σε υψόμετρα μέχρι 1.600 μέτρα.
Άνθη: τρίλοβα, σε σχήμα ανθρωποειδούς, κόκκινα, πορτοκαλί ή κίτρινα.
Ετυμολογία:
Orchis (λατιν. θηλυκού γένους) > Όρχις (αρσενικού γένους), φυτό με δύο κονδύλους σε σχήμα όρχεων που αναφέρει ο Διοσκουρίδης // ο όρχις (< ορχίδιον <
αρχίδι).
anthropophorus, a, um > άνθρωπος + φέρω = ανθρωποφόρος, από τα άνθη που έχουν ανθρωποειδή μορφή.


Η εξάπλωση του είδους από το http://www.elisajeanluc.fr/orchidees_nature/orchis/orchis_anthropophora.htm


Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Matthiola fruticulosa

Κακιά Σκάλα 10/03/2013

Η Ματθιόλα η πολύβλαστη [Matthiola fruticulosa (L.) Maire 1932 subsp. fruticulosa] είναι μεσογειακό φυτό, με εξάπλωση στην χώρα μας σε Στερεά Ελλάδα και Πελοπόννησο.
Πολυετές φυτό, ύωους μέχρι 50 εκ., με ξυλώδη βάση.Φύλλα γραμμοειδή, γλαυκά με διακλαδισμένο τρίχωμα.
Βιότοπος: ξηρά λιβάδια, πετρώδεις θέσεις, φρύγανα.
Άνθη με πέταλα πρασινοκίτρινα ή μοβ-ιώδη 20-25 χιλ.
Ανθίζει από τον Μάρτιο.

Ετυμολογία:
Matthiola > γένος αφιερωμένο στον Pierandrea Mattioli (Matthiolus  † 1577) Ιταλό γιατρό.
fruticulosus, a, um > υποκοριστικό του fruticosus πολύβλαστος, θαμνώδης = πολύβλαστος.





Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Noccaea tymphaea

Γεράνεια 13/04/2013

Η Νοκαέα της Τύμφης (Noccaea tymphaea (Hausskn.) F. K. Meyer 1973] είναι βαλκανικό ενδημικό με εξάπλωση σε Ελλάδα, Αλβανία, FYROM και Σερβία.
Συνώνυμα: Thlaspi tymphaeum Hausskn. 1893 - Thlaspi pindicum Hausskn. 1893 - Noccaea pindica (Hausskn.) Holub 1998.
Πολυετής πόα, με ύψος 5-15 εκατοστά και αρκετές κονδυλώδεις μακριές ρίζες. Φύλλα πλατιά, γλαυκά και λεία.
Προτιμά οφιολιθικά (ηφαστειογενή) εδάφη.
Βιότοπος: ορεινά λιβάδια, ελατοδάση.
Άνθη: λευκά.
Άνθιση: τέλη Μαρτίου-Ιούνιος.
Εξάπλωση στην Αττική: Γεράνεια (νοτιότερο σημείο εξάπλωσής).

Ετυμολογία:
Noccaea > γένος αφιερωμένο στον Ιταλό βοτανικό Domenico Nocca (1758-1841).
tymphaea > Τύμφη, όρος της Ηπείρου.

Thlaspi > θλάσπις, φυτό που αναφέρουν ο Διοσκουρίδης και ο Ιπποκράτης > θλάω (θραύω, σπάζω, πιέζω).

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Verbascum sinuatum

Πεντέλη 02/10/2009

Το Verbascum sinuatum L. 1753, είναι μεσογειακό φυτό, με ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα.
Βιότοπος: ακαλλιέργητοι αγροί, άκρες δρόμων, ξηρά λιβάδια, σε υψόμετρα 0-800 (-1200) μ.
Διετές φυτό.
Φύλλα της βάσης μεγάλα, πτεροσχιδή με χείλη έντονα κυματοειδή.
Από τον κεντρικό βλαστό φύονται πολλοί μικρότεροι και όλοι φέρουν κατά μήκος πολλές ολιγανθείς, μαχαλιαίες ομάδες.
Ανθίζει Μάιο - Ιούλιο.

Ετυμολογία:
Verbascum > verbascum (latin.) φλόμος > ίσως από barba < barbáscum γενειάδα, από τις τρίχες στα φύλλα και τα άνθη.
sinuatus, a, um > sinuo κολπώνω, καμπυλώνω, κυρτώνω = κολπωτό





Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

Ophrys melena


Πάρνηθα 29-05-2011

Η Οφρύς η μέλαινα [Ophrys melena (Renz ) Paulus & Gack, 1990] είναι ενδημική ορχιδέα Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας, Ιονίου και Ανατολικής Πελοποννήσου.
Περιγράφτηκε το 1990 από τον Υμηττό. Η ονομασία της οφείλεται στο σκούρο χρώμα που έχει το χείλος του άνθους.
Βιότοπος: αλκαλικά ηλιόλουστα εδάφη με φρύγανα και θάμνους.
Άνθη: 8-10, με σέπαλα και πλαϊνά πέταλα πράσινα. Το χείλος έχει σκούρο καφετί χρώμα, που μερικές φορές περιφέρειά του περιβάλλεται με κίτρινο χρώμα. Θυρεός μικρός σε μπλε-γκρι.
Άνθιση: τέλη Φεβρουαρίου μέχρι μέσα Μαΐου.
Εξάπλωση στην Αττική: Πάρνηθα (μέχρι κα τα 1100 μέτρα), Υμηττός, Πεντέλη, λόφοι Ανατολικής Αττικής και Μεσογείων...

Ετυμολογία:
Ophrys > Οφρύς (φρύδι). Δεν είναι ξεκάθαρο σε ποια χαρακτηριστικά του γένους Ophrys αναφέρεται το όνομα ενώ υπάρχει και το ενδεχόμενο γλωσσικής παρερμηνείας.
melenus, a, um > μέλας (μέλανος), μέλαινα, μέλαν = μελανός, μαύρος, σκούρος.


Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Prasium majus

Υμηττός 20/04/2011

Το Prasium majus L. 1753 είναι μεσογειακό φυτό, με ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα.
Βιότοπος: συνήθως σε βραχώδη πρανή και παρυφές δρόμων, σε υψόμετρα 0-600 (-1200) μ.
Πολυετές φρύγανο ή θάμνος με λείους, ξυλώδεις βλαστούς. Φύλλα καρδιοειδή, λεία, οδοντωτά, χλοοπράσινα με μικρό μίσχο. Άνθη λευκά, πάντα σε ζεύγη, με κάλυκες κωδωνοειδείς, τριχωτούς εσωτερικά.
Οι λαγοί βρίσκουν καταφύγιο κάτω από τα κλαδιά του και αγαπάνε πολύ τα τρυφερά του φύλλα, γι’ αυτό και ο ελληνικός λαός έδωσε στο φυτό το όνομα «λαγουδόχορτο».
Ακολουθώντας τον λαγό και η λαϊκή κουζίνα στην Ελλάδα χρησιμοποιεί το χόρτο αυτό σε χορτόπιτες και συνοδευτικά των κρεατικών. Στην Κρήτη το συνδυάζουν με σαλιγκάρια και σουπιές.
Οι τρυφεροί βλαστοί του γίνονται τσιγαριστοί ή με τη μέθοδο των «τσιτσίραυλων», δηλαδή μαγειρεύονται αφού πρώτα μπουν σε άλμη ώστε να διατηρούνται.
Οι τρυφεροί βλαστοί και τα φύλλα του λαγουδόχορτου είναι αρωματικά και πλούσια σε βιταμίνες Α και Κ. Η βιταμίνη Κ παίζει σπουδαίο ρόλο στην διαδικασία πήξης του αίματος και είναι απαραίτητη στην καθημερινή μας διατροφή Η βιταμίνη Α είναι σημαντική για την προστασία των ματιών.
Ανθίζει  από τα μέσα Μαρτίου έως τις αρχές Ιουνίου.

Ετυμολογία:
Prasium > πράσιον (αναφέρεται από τον Διοσκουρίδη).
májor, május > ορθογραφικά λανθασμένη (αλλά έγκυρη) μορφή του magnus =μεγάλο.


Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Thymelaea hirsuta

Γαλάτσι 11/01/2014

Η Thymelaea hirsuta (L.) Endl. 1848, είναι μεσογειακό φυτό, με εξάπλωση στην νότια και νησιωτική Ελλάδα.
Βιότοπος: ζεστά και ξηρά παράκτια ενδιαιτήματα, βραχώδεις θέσεις, αγροτικά οικοσυστήματα, σε υψόμετρα 0-300 (-600) μ.
Πολύκλαδος θάμνος με βλαστούς πυκνά χνουδωτούς.
Φύλλα πάρα πολλά,  μικρά, σαρκώδη, αλληλοκαλυπτόμενα.
Τα κίτρινα άνθη φύονται σε δέσμες και εμφανίζονται το φθινόπωρο με την άνθιση να διαρκεί μέχρι την άνοιξη
Ανθίζει Νοέμβριο - Απρίλιο.

Ετυμολογία:
Thymelaea > θυμελαία (Διοσκουρίδης) > thymelaea (Πλίνιος) = Θυμελαία.
hirsuta > irsuto τριχωτός ==> με πυκνό, δασύ τρίχωμα = δασύτριχη

«θυμελαία ἢ χαμελαία· οἱ δὲ πυρὸς ἄχνην ἢ κνῆστρον ἢ κνέωρον καλοῦσιν· ἐκ ταύτης ὁ Κνίδιος κόκκος, καρπὸς ὢν αὐτῆς, συλλέγεται, ὃν Εὐβοεῖς μὲν ἀπόλινον καλοῦσιν...»
Διοσκουρίδης




Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Bupleurum lancifolium

Πατέρας 08/05/2014 Μικρό Βαθυχώρι

Το Βούπλευρο το λογχόφυλλο (Bupleurum lancifolium Hornem. 1813) είναι φυτό της Μεσογείου και της ΝΔ Ασίας. Στην Ελλάδα εξαπλώνεται σε Κρήτη, Κυκλάδες, Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα.
Μονοετές φυτό, ύψους 20-50 εκ., με πολλές διακλαδώσεις. Φύλλα κιτρινοπράσινα, τα κατώτερα λογχοειδή-προμήκη, τα ανώτερα λογχοειδή-ωοειδή. Σκιάδια μικρά με 2-3 ακτίνες.
Φύεται στην πεδινή και την ημειορεινή ζώνη σε γεωργικά και μεσογειακά ενδαιτήματα.
Ανθίζει Μάιο-Ιούνιο.

Ετυμολογία:
Bupleurum > > βούπλευρος (η), φυτό που αναφέρει ο Νίκανδρος στα «Θηριακά» ως φαρμακευτικό > βους + πλευρά. Επειδή οι πλευρές των φύλλων είναι έντονες, όπως τα πλευρά των βοδιών.
lancifolium > láncea λόγχη + folium φύλλο) - από το σχήμα των φύλλων = λογχόφυλλο.





Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

Anacamptis fragrans

Βραυρώνα 22/04/2014 Χαμολιά

Η Ανακαμπτίς η εύοσμη [Anacamptis fragrans (Pollini) R.M.Bateman 2003] είναι μεσογειακή και ευρωπαϊκή ορχιδέα. Περιγράφτηκε το 1811 από την Βερόνα της Ιταλίας.
Ευδοκιμεί στην κεντρική και νότια Ελλάδα, τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη, μέχρι τα 1200 μ.
Συνώνυμα: Orchis fragrans, Orchis coriophora subsp. fragrans.
Φυτό λεπτοκαμωμένο, μέχρι 30 εκατοστά ύψος, που συχνά σχηματίζει συστάδες. Φύλλα 4-10 λογχοειδή, στενά, άστικτα. Η συγγενική Anacamptis coriophora έχει πιο σκούρα άνθη με δυσάρεστη οσμή και φύεται κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα.
Βιότοπος: αραιά πευκοδάση, φρύγανα και χαμηλή βλάστηση.
Άνθη: εύοσμα, ρόδινα με κόκκινα στίγματα, σε πυκνή ταξιανθία.
Άνθιση: από τα μέσα Απριλίου.
Κοινή στην Αττική.

Ετυμολογία:
Anacamptis > ανά + κάμπτω (από την κάμψη των γυρεομαγματων προς τα πίσω).
fragrans > fragro -are, ευοσμώ = εύοσμη.


Η εξάπλωση του είδους από το http://www.elisajeanluc.fr/orchidees_nature/anacamptis/anacamptis_fragrans.htm