Υμηττός 20/04/2011
Το Prasium majus L. 1753 είναι μεσογειακό φυτό, με ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα.
Βιότοπος: συνήθως σε βραχώδη πρανή και παρυφές δρόμων, σε υψόμετρα 0-600 (-1200) μ.
Πολυετές φρύγανο ή θάμνος με λείους, ξυλώδεις βλαστούς. Φύλλα καρδιοειδή, λεία, οδοντωτά, χλοοπράσινα με μικρό μίσχο. Άνθη λευκά, πάντα σε ζεύγη, με κάλυκες κωδωνοειδείς, τριχωτούς εσωτερικά.
Οι λαγοί βρίσκουν καταφύγιο κάτω από τα κλαδιά του και αγαπάνε πολύ τα τρυφερά του φύλλα, γι’ αυτό και ο ελληνικός λαός έδωσε στο φυτό το όνομα «λαγουδόχορτο».
Ακολουθώντας τον λαγό και η λαϊκή κουζίνα στην Ελλάδα χρησιμοποιεί το χόρτο αυτό σε χορτόπιτες και συνοδευτικά των κρεατικών. Στην Κρήτη το συνδυάζουν με σαλιγκάρια και σουπιές.
Οι τρυφεροί βλαστοί του γίνονται τσιγαριστοί ή με τη μέθοδο των «τσιτσίραυλων», δηλαδή μαγειρεύονται αφού πρώτα μπουν σε άλμη ώστε να διατηρούνται.
Οι τρυφεροί βλαστοί και τα φύλλα του λαγουδόχορτου είναι αρωματικά και πλούσια σε βιταμίνες Α και Κ. Η βιταμίνη Κ παίζει σπουδαίο ρόλο στην διαδικασία πήξης του αίματος και είναι απαραίτητη στην καθημερινή μας διατροφή Η βιταμίνη Α είναι σημαντική για την προστασία των ματιών.
Ανθίζει από τα μέσα Μαρτίου έως τις αρχές Ιουνίου.
Ετυμολογία:
Prasium > πράσιον (αναφέρεται από τον Διοσκουρίδη).
májor, május > ορθογραφικά λανθασμένη (αλλά έγκυρη) μορφή του magnus =μεγάλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου