Μία πυρκαγιά ξέσπασε το 1888 κοντά στην Πεντέλη και εξελίχτηκε σε τεράστια καταστροφή. Αρχισε έξω από το (τότε) χωριό Μαρούσι, πέρασε από τον Σταυρό και το Χαρβάτι (Παλλήνη) και κατέληξε στην θάλασσα της Ραφήνας, καίγοντας πάνω από 150.000 στρέμματα.
Γι' αυτή την πυρκαγιά του 1888 ο Γάλλος αρχαιολόγος Γκαστόν Ντεσάν, που ήρθε το 1885 στην Αθήνα κι έζησε πολλά χρόνια στηνΕλλάδα, γράφει στο βιβλίο του «Η Ελλάδα σήμερα»: [**]
«Λίγα δάση υπάρχουν στην Ελλάδα, γιατί οι περαστικοί τα καίνε ανάβοντας το τσιγάρο τους, όταν οι βοσκοί δεν βάζουν φωτιά επίτηδες για να έχουν καλά βοσκοτόπια.
Τυχεροί οι τουρίστες που έκαναν πριν λίγα χρόνια την κλασσική εκδρομή της Πεντέλης. Θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια για να ξαναβρεί το τοπίο την παλιά του χάρη. Οι κοιλάδες ήταν τόσο χαριτωμένες, ντυμένες με την χλωμή τους πρασινάδα. Για να πας στο μοναστήρι διέσχιζες έναν πανέμορφο ελαιώνα που βούϊζε από μέλισσες. Τώρα, τέρμα. Οι φωτεινές πλαγιές κατοικούνται από καμένους, αξιολύπητους κορμούς.
Ενα καλοκαιρινό βράδυ οι Αθηναίοι που χαίρονταν τη δροσιά στις ταράτσες τους αντιλήφθηκαν μια έντονη λάμψη που έφλεγε τον ουρανό. Οι περίεργοι ανέβηκαν μέχρι το Λυκαβηττό και είδαν ένα γιγάντιο καμίνι. Ηταν απλούστατα η Πεντέλη που καιγόταν.
Η κοινή γνώμη κατηγόρησε αμέσως, και δίκαια, τους βοσκούς που λυμαίνονται τις γύρω περιοχές. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς στο εσωτερικό της Ελλάδας για να ενημερωθεί γι΄αυτούς. Αρκεί να πάει μέχρι το Λαύριο ή, πιο απλά, μέχρι το Δαφνί. Θα τους δει ξαπλωμένους στην άκρη του δρόμου, περιτριγυρισμένους από σκυλιά της αρχαίας ράτσας των μολοσσών. Οι βοσκοί, όταν ένα δάσος τους ενοχλεί, το καίνε για να έχουν την επόμενη χρονιά καλά βοσκοτόπια. Οι ιστορικοί αποδίδουν γενικά σ΄ αυτή την μέθοδο την καταστροφή των δασών που απογύμνωσε την Ελλάδα κατά τον μεσαίωνα».
[**] C. Deschamps "Le Grece d'aujourd'hui", 1892, «Η Ελλάδα σήμερα - Οδοιπορικό 1890 - Ο κόσμος του Χαριλάου Τρικούπη», εκδ. Τροχαλία, Αθήνα 1992, μετάφραση Α, Δαούτη
Γι' αυτή την πυρκαγιά του 1888 ο Γάλλος αρχαιολόγος Γκαστόν Ντεσάν, που ήρθε το 1885 στην Αθήνα κι έζησε πολλά χρόνια στηνΕλλάδα, γράφει στο βιβλίο του «Η Ελλάδα σήμερα»: [**]
«Λίγα δάση υπάρχουν στην Ελλάδα, γιατί οι περαστικοί τα καίνε ανάβοντας το τσιγάρο τους, όταν οι βοσκοί δεν βάζουν φωτιά επίτηδες για να έχουν καλά βοσκοτόπια.
Τυχεροί οι τουρίστες που έκαναν πριν λίγα χρόνια την κλασσική εκδρομή της Πεντέλης. Θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια για να ξαναβρεί το τοπίο την παλιά του χάρη. Οι κοιλάδες ήταν τόσο χαριτωμένες, ντυμένες με την χλωμή τους πρασινάδα. Για να πας στο μοναστήρι διέσχιζες έναν πανέμορφο ελαιώνα που βούϊζε από μέλισσες. Τώρα, τέρμα. Οι φωτεινές πλαγιές κατοικούνται από καμένους, αξιολύπητους κορμούς.
Ενα καλοκαιρινό βράδυ οι Αθηναίοι που χαίρονταν τη δροσιά στις ταράτσες τους αντιλήφθηκαν μια έντονη λάμψη που έφλεγε τον ουρανό. Οι περίεργοι ανέβηκαν μέχρι το Λυκαβηττό και είδαν ένα γιγάντιο καμίνι. Ηταν απλούστατα η Πεντέλη που καιγόταν.
Η κοινή γνώμη κατηγόρησε αμέσως, και δίκαια, τους βοσκούς που λυμαίνονται τις γύρω περιοχές. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς στο εσωτερικό της Ελλάδας για να ενημερωθεί γι΄αυτούς. Αρκεί να πάει μέχρι το Λαύριο ή, πιο απλά, μέχρι το Δαφνί. Θα τους δει ξαπλωμένους στην άκρη του δρόμου, περιτριγυρισμένους από σκυλιά της αρχαίας ράτσας των μολοσσών. Οι βοσκοί, όταν ένα δάσος τους ενοχλεί, το καίνε για να έχουν την επόμενη χρονιά καλά βοσκοτόπια. Οι ιστορικοί αποδίδουν γενικά σ΄ αυτή την μέθοδο την καταστροφή των δασών που απογύμνωσε την Ελλάδα κατά τον μεσαίωνα».
[**] C. Deschamps "Le Grece d'aujourd'hui", 1892, «Η Ελλάδα σήμερα - Οδοιπορικό 1890 - Ο κόσμος του Χαριλάου Τρικούπη», εκδ. Τροχαλία, Αθήνα 1992, μετάφραση Α, Δαούτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου