Αυτοψία στα καμένα της Πάρνηθας
Το πεύκο αυτό δεν είναι καμένο. Έχει ξεραθεί από αρρώστια. Υπάρχουν πολλά τέτοια ξεραμένα πεύκα από τους πρόποδες της Πάρνηθας μέχρι ψηλά. Το πρόβλημα του βουνού αρχίζει από τις πλαγιές που δεν έχουν καεί.
Η αιτία για τα πολλά νεκρά πεύκα στην άκαφτη Πάρνηθα είναι η βαμβακίαση (φωτογραφία πάνω), η οποία οφείλεται στο έντομο Marcalina hellenica. Αν και το θέμα μας δεν είναι η βαμβακίαση, επισημαίνω το πρόβλημα που είναι ορατό από πολύ χαμηλά στην Πάρνηθα.
Αμέσως μετά την τελευταία στροφή στα ψηλά αυτή είναι η εικόνα που αντικρύζει όποιος ανέβει σήμερα στην Πάρνηθα.
Εκεί στα πρώτα μέτρα των καμένων, που είναι και η "μόστρα" της Πάρνηθας, έχουν αρχίσει τα αντιπλημμυρικά έργα. Καμένοι κορμοί ελάτων, πριονίδια από τις κοπές με αλυσσοπρίονα και κλαδοπλέγματα. Οι δασεργάτες εργάζονται εντατικά (φωτογραφία κάτω) και οι ήχοι από τα αλυσσοπρίονα αντηχούν στις πλαγιές και τις ρεματιές του καμένου βουνού.
Δίπλα στο παλιό "Ξενία" η κοπή δεν έχει ξεκινήσει. Αυτή την εικόνα παρουσιάζει ένα καμένο έλατο.
Καμένοι κώνοι έλατου. Δεξιά ο κώνος έχει σπάσει και μοιάζει σαν να χάνει αίμα...
Αυτή την εικόνα παρουσιάζει το κλαδί ενός καμένου έλατου...
Κάποτε ήταν η κορυφή ενός έλατου που είχε καρπίσει και θα έδινε σπόρους για νέα φυτά. Τώρα κορφή και κώνοι είναι καμένα κουφάρια...
Μετά την Αγία Τριάδα, στρίβοντας αριστερά στο περιφερειακό, συναντούμε τις πρώτες κινήσεις ζωής. Δύο ελαφίνες βόσκουν στο εκτροφείο του δασαρχείου με φόντο πίσω τα καμένα.
Μετά το εκτροφείο νέες ανάσες ζωής ξεπηδούν μέσα από τα καμένα. Τα πουρνάρια ανασταίνονται και πετάνε νέα κλωνάρια από τα ριζοβλαστώματά τους. Η φύση αντέχει, παρά το γεγονός ότι έχει να βρέξει δύο μήνες και οι πλαγιές κατακάηκαν.
Τα πάντα καμένα στην δυτική πλευρά του περιφερειακού...
Στην μέση του περιφερειακού στα βορεινά η εικόνα αλλάζει. Εδώ σταμάτησε η φωτιά. Το καμένο έλατο στέκει νεκρό με φόντο τα αδέρφια του που διασώθηκαν...
Βορειανατολικά και πλησιάζοντας στην Μόλα η εικόνα της Πάρνηθας είναι η γνωστή και αγαπημένη μας. Ένα έλατο σφύζει από ζωή, έχει καρπίσει και περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες για να διασπείρει τους σπόρους του. Καλούς απογόνους, ω έλατο...
Μετά την Μόλα, στα ανατολικά και αμέσως μετά το Φλαμπούρι αντικρύζουμε και πάλι την μαυρίλα της καταστροφής και τα κλαδοπλέγματα που ελπίζουμε να συγκρατήσουν από τις βροχές το λίγο χώμα των κορφών...
Η μαυρίλα συνεχίζεται με φόντο το Μον Παρνές...
Λίγο πριν την ολοκλήρωση της πορείας μας στον περιφερειακό, το καμένο δάσος αντικρύζει την Αθήνα στο βάθος. Η Πάρνηθα που ξέραμε χάθηκε για μας οριστικά...
Το πεύκο αυτό δεν είναι καμένο. Έχει ξεραθεί από αρρώστια. Υπάρχουν πολλά τέτοια ξεραμένα πεύκα από τους πρόποδες της Πάρνηθας μέχρι ψηλά. Το πρόβλημα του βουνού αρχίζει από τις πλαγιές που δεν έχουν καεί.
Η αιτία για τα πολλά νεκρά πεύκα στην άκαφτη Πάρνηθα είναι η βαμβακίαση (φωτογραφία πάνω), η οποία οφείλεται στο έντομο Marcalina hellenica. Αν και το θέμα μας δεν είναι η βαμβακίαση, επισημαίνω το πρόβλημα που είναι ορατό από πολύ χαμηλά στην Πάρνηθα. 
Αμέσως μετά την τελευταία στροφή στα ψηλά αυτή είναι η εικόνα που αντικρύζει όποιος ανέβει σήμερα στην Πάρνηθα. 
Εκεί στα πρώτα μέτρα των καμένων, που είναι και η "μόστρα" της Πάρνηθας, έχουν αρχίσει τα αντιπλημμυρικά έργα. Καμένοι κορμοί ελάτων, πριονίδια από τις κοπές με αλυσσοπρίονα και κλαδοπλέγματα. Οι δασεργάτες εργάζονται εντατικά (φωτογραφία κάτω) και οι ήχοι από τα αλυσσοπρίονα αντηχούν στις πλαγιές και τις ρεματιές του καμένου βουνού.
Δίπλα στο παλιό "Ξενία" η κοπή δεν έχει ξεκινήσει. Αυτή την εικόνα παρουσιάζει ένα καμένο έλατο. 
Καμένοι κώνοι έλατου. Δεξιά ο κώνος έχει σπάσει και μοιάζει σαν να χάνει αίμα... 
Αυτή την εικόνα παρουσιάζει το κλαδί ενός καμένου έλατου... 
Κάποτε ήταν η κορυφή ενός έλατου που είχε καρπίσει και θα έδινε σπόρους για νέα φυτά. Τώρα κορφή και κώνοι είναι καμένα κουφάρια... 
Μετά την Αγία Τριάδα, στρίβοντας αριστερά στο περιφερειακό, συναντούμε τις πρώτες κινήσεις ζωής. Δύο ελαφίνες βόσκουν στο εκτροφείο του δασαρχείου με φόντο πίσω τα καμένα. 
Μετά το εκτροφείο νέες ανάσες ζωής ξεπηδούν μέσα από τα καμένα. Τα πουρνάρια ανασταίνονται και πετάνε νέα κλωνάρια από τα ριζοβλαστώματά τους. Η φύση αντέχει, παρά το γεγονός ότι έχει να βρέξει δύο μήνες και οι πλαγιές κατακάηκαν.
Τα πάντα καμένα στην δυτική πλευρά του περιφερειακού... 
Στην μέση του περιφερειακού στα βορεινά η εικόνα αλλάζει. Εδώ σταμάτησε η φωτιά. Το καμένο έλατο στέκει νεκρό με φόντο τα αδέρφια του που διασώθηκαν... 
Βορειανατολικά και πλησιάζοντας στην Μόλα η εικόνα της Πάρνηθας είναι η γνωστή και αγαπημένη μας. Ένα έλατο σφύζει από ζωή, έχει καρπίσει και περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες για να διασπείρει τους σπόρους του. Καλούς απογόνους, ω έλατο... 
Μετά την Μόλα, στα ανατολικά και αμέσως μετά το Φλαμπούρι αντικρύζουμε και πάλι την μαυρίλα της καταστροφής και τα κλαδοπλέγματα που ελπίζουμε να συγκρατήσουν από τις βροχές το λίγο χώμα των κορφών... 
Η μαυρίλα συνεχίζεται με φόντο το Μον Παρνές... 
Λίγο πριν την ολοκλήρωση της πορείας μας στον περιφερειακό, το καμένο δάσος αντικρύζει την Αθήνα στο βάθος. Η Πάρνηθα που ξέραμε χάθηκε για μας οριστικά...
4 σχόλια:
mono anatrixila kai dakria mporei na sou afisei i eikona tou kamenou dasous...to kalo einai oti ola afta erxetai na ta kalipsei i elpida.i elpida tou avrio tou prasinou tis zois...
Βλέποντας τις φωτογραφίες Νίκο με πιάνει κατάθλιψη, όπως και με ένα απίστευτο πλάνο που είδα στη ΝΕΤ δύο καψαλισμένων από την φωτιά ελαφιών να περιφέρονται στα αποκαΐδια ψάχνοντας για τροφή.
Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει ούτε ποια πρέπει να είναι η δική μας στάση σαν απλοί πολίτες. Εγώ το μόνο που εύχομαι είναι να έχουν δίκιο αυτοί που μιλάνε για φυσική αναδάσωση και τελικά οι επόμενες γενεές να απολαύσουν ένα ακόμη καλύτερο δάσος από αυτό που προλάβαμε να δούμε εμείς. Το ίδιο εύχομαι και για όλα τα δάση που έγιναν κάρβουνο φέτος καθώς μερικά ίσως να ήταν σημαντικότερα (αν μπορεί να υπάρξει διαβάθμιση σ’ αυτό το θέμα) από την Πάρνηθα για την περιοχή που βρίσκονταν
Όντως η ανατριχίλα κυριαρχεί ακόμη πάνω στην Πάρνηθα, mike. Το επόμενο πρόβλημα είναι οι βροχές.
Θα ανεγεννηθεί το μεσογειακό δάσος σίγουρα, Jim. Ήδη τα πουρνάρια πετάνε βλαστάρια, όπως βλέπεις και στις φωτογραφίες. Το πρόβλημα είναι με τα έλατα.
Το marcalina hellenika δεν είναι ο κύριος υπεύθυνος για τον θάνατο των πεύκων στην Πάρνηθα, άλλωστε τα δυο είδη συνυπάρχουν χιλιάδες χρόνια αρμονικά ενταγμένα στην τροφική αλυσίδα.
Οι βασικές αιτίες είναι , τα απλά γεράματα!! και τα δένδρα γεράζουν …και πεθαίνουν, οι ασθένειες που αναπτύσσονται σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα προσβάλουν και νεαρά πεύκα ,και η χαμηλή υγρασία των τελευταίων χρόνων, λόγω μειωμένων βροχοπτώσεων .
Η Πάρνηθα την άνοιξη θα είναι διαφορετική ,από αυτό που γνωρίζαμε, αλλά εκπληκτικά όμορφη…
Δημοσίευση σχολίου