Φθινοπωρινή βόλτα στα Τουρκοβούνια αριθμ. 2

Αυτή η δεύτερη φθινοπωρινή βόλτα στην βορειανατολική απόληξη των Τουρκοβουνίων (25/10/1007) είχε στόχο να φωτογραφίσει κίτρινα κρινάκια (Sternbergia lutea). Είχε προηγηθεί η πρώτη βόλτα (12/10/2007) για να δούμε σε τι κατάσταση βρισκόταν η περιοχή μετά από ανομβρία 120 ημερών και την πρώτη βροχή. Από τότε είχαμε κι άλλες πολλές και καλές βροχές. Για να δούμε τι άλλαξε...

Αρχίζοντας από τα χαμηλά (μια περιοχή που είναι γεμάτη μπάζα) και δίπλα στο "ολυμπιακό παλάτι του πινγκ πονγκ" βλέπουμε ότι τα ξερά χόρτα συνεχίζουν να κυριαρχούν, με εξαίρεση τις ανθισμένες κόνιζες.

Τα ραδίκια (κιχώριον το αντίδι) συνεχίζουν πάντως να ανθοφορούν και προετοιμάζονται για την πλούσια χειμωνιάτικη βλάστησή τους.

Το χώμα είναι ακόμα υγρό από τις βροχές αλλά τα μυρμήγκια συνεχίζουν να εργάζονται, δίνοντας ζωή στο μπαζωμένο χώμα.

Μια πεταλούδα τρυγάει τα άνθη της κόνιζας.

Αυτό το περίεργο, αν και κοινό, φυτό λέγεται Ηλιοτρόπιο το ευρωπαίο (Heliotropium europaeum), κοινώς λιοστρόφι, λιοτρόπι ή λιόδρομος.

Εδώ μια λεπτομέρεια από την ανθοφορία του ηλιοτρόπιου.

Τα σαλιγκάρια βγήκανε μετά τις βροχές αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα νεκροταφείο σαλιγκαριών...

Πάνω από το "νεκροταφείο σαλιγκαριών" κάνει βόλτες μία καρακάξα. Υπάρχουν κι άλλες που φαίνεται ότι βρήκαν τροφή από την "έξοδο" των σαλιγκαριών"...

Κοντά στην άσφαλτο και ένα γυμνάσιο του δήμου Νέας Ιωνίας, τα κυκλάμινα συνεχίζουν να δίνουν πλούσια ανθοφορία.

Τα άγρια ραδίκια του γένους taraxatum αρχίζουν να εμφανίζονται.

Οι γαιοσκώληκες κάνουν κι αυτοί αισθητή την παρουσία τους, μετά τις βροχές...

Πάνω στην λεωφόρο Βεΐκου η βυζαντινή Ομορφοκκλησιά. Από εδώ αρχίζει το Άλσος Βεΐκου του δήμου Γαλατσίου και η τελευταία κορυφή των Τουρκοβουνίων. Περνάμε απέναντι από την λεωφόρο...

Οι μολόχες αρχίσουν να βλασταίνουν. Θα ανθοφορήσουν την άνοιξη...

Στο παλιό δασάκι του Αγίου Λαυρεντίου ο κορμός ενός πεύκου μας δείχνει τι ταλαιπωρία έχει περάσει...

Αμέσως μετά το δασάκι το χώμα έχει γεμίσει με ανθάκια ελάχιστων εκατοστών. Μπορούμε να τα δούμε καλύτερα;

Αυτή την εικόνα έχει ο μικρόκοσμος ενός φυτού (που λέγεται "Σκίλλα η φθινοπωρινή" -Scilla autumnalis) το άνθος του οποίου είναι 1 εκατοστό. Αλλά οι μέλισσες...

... αλλά οι μέλισσες τρυγάνε κανονικά...

Τα taraxatum ξεπροβάλουν κι εδώ μέσα από το σκληρό αλλά υγρό πλέον χώμα.

Ανεβαίνοντας προς την κορφή, συναντούμε πολλές καρπισμένες αγριοντοματιές, ένα πολύ ανθεκτικό ζιζάνιο.

Κι ένα μοναχικό σαλιγκάρι, κολλημένο σ΄ένα ξερόκλαδο.

Ένας θάμνος με πρασινοκόκκινη εμφάνιση. Κι αυτός προς αναγνώριση.

Ένα κοτσύφι επιθεωρεί την περιοχή, πάνω σε μια μπετονόβεργα...

Ο μικρόκοσμος μιας πικραγγουριάς, γεμάτης χυμούς από τις πρόσφατες βροχές.

Κι πεταλούδες συνεχίζουν να τρυγάνε τις κόνιζες...

Βρισκόμαστε κάτω από την κορφή, στο σημείο που ήταν ένα νταμάρι. Ένα ζευγάρι περιστέρια μας παρακολουθεί...

Το παλιό νταμάρι είναι γεμάτο μπάζα αλλά και γκράφιτι...

Κάτω από το νταμάρι, ακριβώς πάνω στην κορυφή, αντικρύζουμε το πρώτο κίτρινο κρινάκι.

Ανεβαίνοντας στην κορυφή αυτό είναι το θέαμα ανάμεσα στους βράχους και τις πέτρες...

Η άγρια ζωή ξεπηδάει μέσα από τα βράχια.

Το κίτρινο κρινάκι (Sternbergia lutea), μαζί με τα κολχικά και τους κρόκους, σημαδοτούν την πραγματική έναρξη το φθινόπωρου.

Κίτρινα κρινάκια πάνω στους βράχους των Τουρκοβουνίων, με φόντο το τσιμεντένιο δάσος της Αθήνας...

Και τα κυκλάμινα επιμένουν να ανθίζουν μέχρι την κορυφή...

Να κι ο καρπός ενός πουρναριού...

Να και το πουρνάρι, στην κορφή των Τουρκοβουνίων, με φόντο την Καλογρέζα και το Νέο Ηράκλειο...

Κατεβαίνοντας από την κορυφή, αντικρίζουμε από ψηλά το Άλσος Βεΐκου και διαπιστώνουμε πόσο άσχετοι είναι οι υπεύθυνοι του δήμου Γαλατσίου, με το γκαζόν που έχουν φυτέψει ενώ στο γήπεδο έχουν βάλει πλαστικό τάπητα. Όμως ακριβώς δίπλα στα δημοτικά "έργα", η άγρια ζωή και το φυσικό περιβάλλον επιμένουν και αντιστέκονται στο κιτς και την ασχετοσύνη, όπως αυτή η...

...όπως αυτή χελώνα που κάνει τις βόλτες της 50 μέτρα από το Άλσος Βεΐκου με το γκαζόν και τον πλαστικό του τάπητα...

Η χελώνα μας παρακολουθεί προσεκτικά...

... και αποφασίζει να φύγει και να κρυφτεί. Λίγο πιο κάτω όμως υπάρχει ένα δράμα...

Πιο κάτω βρίσκουμε δυο νεκρά χελωνάκια. Είχαν μπερδευτεί στο συρματόπλεγμα της περίφραξης του Άλσους Βεΐκου...

Αυτά τα κυκλάμινα ανθίζουν δίπλα στην περίφραξη του Άλσους. Μέσα στο Άλσος είναι μόνο το γκαζόν...

Έχουν το ενδιαφέρον τους και οι ακρίδες. που εκμεταλλεύονται τον ακόμα ζεστό καιρό..

Οι φθινοπωρινές "σκίλλες" είναι παντού αυτές τις μέρες...

Εκεί που τελειώνει το συρματόπλεγμα (και το γκαζόν) του Άλσους Βεΐκου, συνεχίζει να αναπτύσσεται το φυσικό περιβάλλον. Στην φωτογραφία πάνω φαίνεται ένα θυμάρι που, έχοντας ακόμα χυμούς, εκμεταλεύτηκε τις βροχές και έβγαλε τα τελευταία άνθη του (φωτογραφία κάτω).

Οι εξορμήσεις συνεχίζονται :-)
.